Τα Ελληνικά άγρια μανιτάρια απαιτούν βροχή και υγρασία για να αναπτυχθούν. Καλή περίοδος συλλογής είναι το φθινόπωρο και οι αρχές της άνοιξης, λόγω της υγρασίας και των ήπιων θερμοκρασιών.

Κάθε μανιτάρι και άλλη γεύση

Άγριο αγαρικό ή Πρόβειο: Ήπια γεύση, «καθαρή», ευχάριστο άρωμα. Για όλα τα μαγειρέματα.
Σκούρα (μαύρη) Τρομπέτα: Γεύση γλυκιά, ελαφρώς καπνιστή με νότες βανίλιας, άρωμα φρουτώδες, ινώδης υφή. «Δένει» καλά και με θαλασσινά.
Κανθαρίσκος ή Κανθαρέλα ή Κιτρινούσκα ή Σαντερέλ: Λεπτεπίλεπτο σε υφή και γεύση, μοσχοβολά βερίκοκο, ελαφρώς πικάντικο.
Μακρολεπιότα ή Κουκογέλια: Γεύση γλυκίζουσα, με νότες καρυδιού και φουντουκιού και σαρκώδη υφή.
Χρυσή Τρομπέτα: Πολύ λεπτή και μαλακή σάρκα, ευωδιά μήλου-βερίκοκου, ήπια γεύση. Για σάλτσες, ρύζι και ζυμαρικά.
Γεωτρόπα ή Πιπερίτης: Γεύση φρουτώδης, μοσχοβολά λεβάντα και μερικές φορές αμύγδαλα ή μέλι.
Βασιλομανίταρο ή Βωλίτης ή Porcini: Έχει φανατικούς θαυμαστές για την ξεχωριστή γεύση του. Αγαπημένο των σεφ, δίνει τέλεια ριζότι και σούπες.
Μορχέλα ή Κουκουμέλα ή Ατζιμπούρτζι: Σπάνιο, πανάκριβο, με ιδιαίτερη εμφάνιση. Πολύ έντονο άρωμα με «ίχνη» χλωρίνης.
Καισαρικός Αμανίτης ή Κοκκινούσκα: Έντονη, εξαίσια γεύση φουντουκιού, λεπτό άρωμα. Το αγαπημένο των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
Ύδνο & Ύδνο το Κυρτό: Λεπτότατη γεύση που πικρίζει ευχάριστα, συμπαγής υφή. Ιδανικά για συντήρηση σε λάδι, με μυρωδικά.